ΟΜΟΝΟΙΑ Η αγωνιστική φιλοσοφία είναι must

Η ΟΜΟΝΟΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ "ΣΛΟΓΚΑΝ", ΠΟΙΟ ΑΠΟΔΟΤΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ ΘΑ ΕΧΕΙ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ
Οι εκλογές τελείωσαν, σε ένα πρωτόγνωρο σκηνικό από κάθε άποψη. Η Ομόνοια προχωρεί, πλέον, με άλλο μοντέλο και έρχονται, με βάση τις ενδείξεις, δραστικές αλλαγές. Οι ανακατατάξεις θα είναι μεγάλες. Υπάρχουν συγκεκριμένες παράμετροι για να δουλεύει αρμονικά το ποδοσφαιρικό τμήμα. Ικανός τεχνικός διευθυντής, ικανός επικεφαλής ποδοσφαιρικού τμήματος, οργάνωση προσωπικού ομάδας, πληρωμές μισθών χωρίς καθυστερήσεις. Ακόμη και αν όλα αυτά λειτουργήσουν άψογα, μένει πάντα η πιο σοβαρή παράμετρος.

Η ομάδα, το ρόστερ, η απόδοσή της. Τα πάντα καταλήγουν εκεί. Η Ομόνοια δεν κατάφερε όλα τα προηγούμενα χρόνια ν' ακολουθήσει, έστω και εν μέσω σοβαρών προβλημάτων, μιαν αγωνιστική φιλοσοφία. Να αποφασίσει με ποιο στυλ θα πορευτεί, να επιλέξει προπονητή και παίκτες που θα το αρχίσουν και θα το εξελίξουν. Το μόνο σημείο αναφοράς σε όλα αυτά τα χρόνια ήταν να διατηρείται το επιθετικό πνεύμα. Διατηρήθηκε σε κάποιες περιπτώσεις, ουσιαστικά, στις περισσότερες σαν μία άνευ αποτελέσματος τάση. Τίποτα παραπάνω.

Θέλει τομή

Όσο δεν μπαίνει ένα πρότζεκτ με ξεκάθαρο στόχο, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι δραστικά, ακόμη και αν υπάρχουν οι καλύτερες εκτός των τεσσάρων γραμμών προϋποθέσεις. Επιτυχημένα μοντέλα υπάρχουν πολλά. Είτε κοιτάξεις στην εγχώρια αγορά είτε στην ξένη. Είτε βάλεις στην εξίσωση το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι και το οικονομικό.

Πρακτικά σε όλα τα τελευταία χρόνια, η Ομόνοια είχε χαμηλό προϋπολογισμό και άρα χάντικαπ να καλύπτει. Τρεις ομάδες στην Ευρώπη έκαναν υπέρβαση τα τελευταία χρόνια, οι δύο έχοντας συνέχεια (Ατλέτικο, Ντόρτμουντ), η μία σαν πυροτέχνημα (Λέστερ). Ατλέτικο και Ντόρτμουντ το πέτυχαν με διαφορετικό μοντέλο.

Η μία με σκληρή άμυνα, φοβερό πρέσινγκ, αντεπιθέσεις φωτιά, ισχύ στον αέρα, αυταπάρνηση. Η Ντόρτμουντ, όταν έφτασε ένα βήμα από την καταστροφή, πόνταρε στην επίθεση, σε νεανικό ταλέντο (υπήρχε μπόλικο στα τμήματα υποδομής της και στο γερμανικό ποδόσφαιρο). Σημείο αναφοράς στην έναρξη και των δύο ομάδων, ο προπονητής (Σιμεόνε, Κλοπ), τα πολλά τρεξίματα, τα γρήγορα πόδια. Αυτά είναι must στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Αν κοιτάξει δε κάποιος την ντόπια κατάσταση, υπάρχουν πάλι κάποια βασικά σημεία. Η ΑΕΛ έκανε την υπέρβασή της, με τη σκληρότερη άμυνα και το πιο πιεστικό πρέσινγκ όλων των εποχών. Αμφιβάλλει κάποιος πως η εικόνα του ΑΠΟΕΛ και του Απόλλωνα θα ήταν διαφορετική χωρίς Μοράις και Σακέτι; Τα ανασταλτικά χαφ είναι πανάκεια για την επιτυχία. Είτε έχεις μπάτζετ είτε όχι, είτε έχεις επιθετικό προφίλ είτε όχι.

Για να ξαναπάμε εξωτερικό. Ακόμη και η Σίτι, η πλέον επιθετική ομάδα, έχει την κεντροαμυντική της κολώνα, άλλως Φερναντίνιο. Υπάρχουν και άλλα προφίλ. Η ΑΕΚ, ακολουθώντας ισπανικές πτυχές, με εξαιρετική κυκλοφορία, εναλλαγές θέσεων, συμμετοχή όλων σε άμυνα και επίθεση. Χωρίς κλασικό κόφτη, αλλά με πολλούς να κόβουν.

Σημασία, πάντως, δεν έχει τόσο ποιο παράδειγμα ή πιο συνδυασμό παραδειγμάτων θα ακολουθήσεις. Φτάνει να κάνεις επιλογή και να την εφαρμόσεις. Η Ομόνοια δεν κοίταξε ποτέ την άμυνά της με ουσιαστικό τρόπο. Αυτή είναι η αχίλειος πτέρνα της όλα τα χρόνια. Δεν κτύπησε ποτέ "κέντρο" στις επιλογές των στόπερ (τελευταίος ο Αντράντε), δεν επέλεξε πολύτιμα, κλασικά ανασταλτικά χαφ (τελευταίος ο Μάρκο Σοάρες).

Ας μην αγγίξουμε το θέμα τερματοφύλακας, γιατί εκεί γράφεται... ιστορία. Καμία ομάδα δεν είχε επιτυχίες, αν δεν είχε καλή άμυνα, ακόμη και αν έβγαζε φωτιές μπροστά. Άμυνα δεν σημαίνει αμυντικός προσανατολισμός. Σημαίνει να "επιτίθεσαι" σε κάθε μπάλα, σε όλους τους χώρους, να πιέζεις, να κλέβεις μπάλες. Άλλο αμυντική τακτική και άλλο επιθετική άμυνα. Το να είσαι όσο το δυνατόν απροσπέλαστος, δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να παίζεις και επιθετικό ποδόσφαιρο. Για όλα υπάρχει συνταγή, αλλά για να την πετύχεις, πρέπει να την ψάξεις καλά.

Φαίνεται πάντως πως πρόθεση υπάρχει για τομή. Η πράξη θα δείξει ακριβώς πώς θα εξελιχθούν τα δεδομένα.