Πανίκος Ιωσήφ και Άντρος Ξυστούρης

ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΑΣΙΛ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1970
Ο ΑΣΙΛ Λύσης αποκαλείτο ο «φονέας των γιγάντων» στη δεκαετία του ’70 και αυτό γιατί είχε μια πολύ καλή ομάδα, που έβαζε αρκετά δύσκολα στις ομάδες που πρωταγωνιστούσαν στο πρωτάθλημα Α’ Κατηγορίας. Ήταν η πρώτη επαρχιακή ομάδα που ανήλθε στους «μεγάλους» του ποδοσφαίρου μας και είχε το πλεονέκτημα να έχει γήπεδο με χορτοτάπητα και ηλεκτροφωτισμό σε μια εποχή που οι ομάδες στην Κύπρο έπαιζαν σε χωμάτινα γήπεδα. Ο ΑΣΙΛ έγραψε τη δική του ιστορία στο ποδόσφαιρό μας και πολλοί ήταν οι ποδοσφαιριστές του που κέρδισαν το θαυμασμό και την εκτίμηση του φίλαθλου κοινού. Αξιόλογοι παίκτες του είχαν πάρει μετεγγραφή για μεγάλες ομάδες, όπως οι Στέφανος (Ανόρθωση), Τ. Παπέττας (Ολυμπιακός) και Πέπης Ιακώβου (Ομόνοια).

Η στήλη θα παρουσιάσει σήμερα τους Πανίκο Ξενή Ιωσήφ και μ. Άντρο Ξυστούρη, που ήταν βασικά στελέχη του ΑΣΙΛ στη δεκαετία του '70 και ξεχώρισαν με την αγωνιστική τους παρουσία.

ΠΑΝΙΚΟΣ ΙΩΣΗΦ
Έγινε γνωστός με το μικρό του όνομα, όπως άλλωστε και αρκετοί παίκτες της εποχής του. Ο Πανίκος ήταν ο κεντρικός κυνηγός του ΑΣΙΛ, της ομάδας που ξεχώρισε όταν ανήλθε για πρώτη φορά στην Α’ Κατηγορία, τόσο για την ποιότητα του ποδοσφαίρου που έπαιζε, όσο και για τα πολλά ταλέντα που είχε στην ενδεκάδα της.

Ο Πανίκος εντάχθηκε πολύ μικρός στον ΑΣΙΛ, στα 14 του χρόνια, και την περίοδο 1966-67 παίζει στην πρώτη ομάδα (18 χρονών) με προπονητή τον Κώστα Ταλιάνο. Η ομάδα της Λύσης παίζει στη Β’ Κατηγορία και καταφέρνει να πάρει αήττητη το πρωτάθλημα και να ανέλθει για πρώτη φορά στην Α’ Κατηγορία. Ο Π. Ιωσήφ παίζει ως προωθημένος κυνηγός έχοντας πιο πίσω τον Ανδρέα Ττοφατζιάη, που ήταν επίσης δεινός σκόρερ και στα φτερά της επίθεσης ήταν ο Χριστόφορος Ττόφας (δεξιά) και Γιώργος Φωκαΐδης (αριστερά). Όταν ήλθε στην ομάδα ο Τ. Παπέττας, που έπαιζε αριστερά στην επίθεση, είχε μετατεθεί στο κέντρο ο Γ. Φωκαΐδης.

Στην μεγάλη εκείνη ομάδα, που οδήγησε τον ΑΣΙΛ στην Α’ Κατηγορία, έπαιζαν οι Πάτρος, Μιτής, Στέφανος, Αττάς, Χρ. Παπαπέτρου, Φωκαΐδης, Χριστόφορος, Ττοφατζιάης, Πανίκος, Κ. Παππουτής, Τέκκης, Κέκκος, Κοσμάς, Π. Χ'' Γεωργίου.

Την περίοδο 1967-68, που ο ΑΣΙΛ παίζει πρώτη φορά στους μεγάλους, έχει προπονητή τον Γιουγκοσλάβο Γιάγκο Σβεκάνοβιτς, ενώ μέχρι το 1974 στην ομάδα δούλεψαν και οι Λοΐζος Παντελίδης, Πανίκος Ιακώβου, Κ. Βασιλείου, Γκιούσμαν, Κ. Λαμπής. Ο ΑΣΙΛ είχε παίξει 4 φορές στην Α’ Κατηγορία και άλλες 4 αγωνίστηκε μετά τον εκτοπισμό του. Στην ομάδα είχαν παίξει αργότερα και οι Π. Ιακώβου, Κόκος, Τ. Παπέττας, Α. Ξυστούρης, Καλλής, Ντάκκας, Ττοφής κ.ά.

Ο Πανίκος, που έπαιξε μέχρι το 1972-73 στον ΑΣΙΛ, αποχώρησε από τα γήπεδα μόλις στα 27 του χρόνια για διάφορους λόγους. Θα μπορούσε σίγουρα να παίξει και άλλα χρόνια, ενώ ήταν και στο στόχαστρο μεγάλων ομάδων αφού ήταν δεινός γκολτζής, ιδιαίτερα με το κεφάλι και πάντα επικίνδυνος στην περιοχή. Έχει μια συμμετοχή στην Εθνική σε καιρούς δύσκολους ιδιαίτερα για παίκτες που δεν ανήκουν στις μεγάλες ομάδες.
ΑΝΤΡΟΣ ΞΥΣΤΟΥΡΗΣ
Από τους μεγάλους τερματοφύλακες που ανέδειξε το ποδόσφαιρό μας στη δεκαετία του '70 ήταν ο Άντρος Ξυστούρης, που δυστυχώς έφυγε νωρίς από τη ζωή στα 46 του χρόνια, το 1997. Ο Άντρος έδωσε μια συνέχεια κάτω από τα δοκάρια της αγαπημένης του ομάδας αφού διαδέχθηκε τον εξάδελφό του Ανδρέα Ξυστούρη (Πάτρος), που ήταν στην ομάδα που ανέβασε τον ΑΣΙΛ στην Α’ Κατηγορία.

Ήταν ένας ταλαντούχος τερματοφύλακας, πραγματικός αίλουρος κάτω από τα δοκάρια, είχε πλήρη έλεγχο στην περιοχή του και ξεχώριζε για τις εντυπωσιακές και πολλές φορές ριψοκίνδυνες αποκρούσεις του. Ο Άντρος Ξυστούρης ξεκίνησε ως αριστερός αμυντικός και επειδή ο προπονητής του αναζητούσε τερματοφύλακα, τον δοκίμασε λόγω ύψους... κι αυτό ήταν. Με προπονητή τον Γιουγκοσλάβο Γ. Σβεκάνοβιτς στα 16 του χρόνια ο Άντρος παίζει στην πρώτη ομάδα την περίοδο 1968-69, όταν ο ΑΣΙΛ παίζει για πρώτη φορά στην Α’ Κατηγορία. Ήταν αυθεντικό ταλέντο και όλοι μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για τις εμφανίσεις του, ενώ άρχισαν ήδη οι κρούσεις για μετεγγραφή του από μεγάλες ομάδες. Τελικά η μεγάλη πρόκληση ήλθε από την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό Πειραιώς το 1972.

Δυστυχώς, ενώ στην προετοιμασία και στα πρώτα φιλικά κερδίζει τις εντυπώσεις, ο Άντρος δεν θα μπορέσει να παίξει στους «ερυθρόλευκους». Επιστρέφει στην Κύπρο και τον ΑΣΙΛ αλλά πάει το 1973-74 στον Απόλλωνα (εκεί είχε παίξει και ο άλλος Ξυστούρης, ο ξάδελφός του, όταν έκανε τη στρατιωτική του θητεία στη Λεμεσό), όπου είναι δίδυμο με τον τερματοφύλακα μ. Γιαννάκη Παπαϊωάννου. Παίζει ακόμα μια περίοδο στον Απόλλωνα και ένα χρόνο στον Πεζοπορικό.

Ο άνθρωπος που ανέδειξε το ταλέντο του Άντρου Ξυστούρη ήταν ο Κώστας Ταλιάνος, ο οποίος έβαλε τη δική του σφραγίδα στον ΑΣΙΛ (όπως και αργότερα στον Διγενή Μόρφου). Λόγω ύψους ο Άντρος ήταν και καλαθοσφαιριστής στο Παγκύπριο Οικονομικό Λύκειο Λευκωσίας, όπου φοιτούσε. Ήθελε πολύ να παίξει και στον Πειραιά, όμως κάποιες διατάξεις που υπήρχαν τότε στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν του το επέτρεψαν. Ο Α. Ξυστούρης, ένα λεβεντόπαιδο, αποτελούσε τον αετό και τον προστάτη άγγελο της εστίας του ΑΣΙΛ στα χρυσά χρόνια της δεκαετίας του ’70. Ο ίδιος, παρά τη φήμη και την προβολή, είχε παραμείνει απλός και φιλικός με όλους με το χαρακτηριστικό πλατύ χαμόγελό του.