Ποιος εγγυάται ότι δεν θα πέσει κι άλλος;

Το πρώτο πράμα που ήρθε στη σκέψη μας, με την πτώση του ανεξέλεγκτου ρωσικού πυραύλου S200 στον Πενταδάκτυλο, ήταν τι θα γινόταν, αν δεν έπεφτε εκεί και έπεφτε κάπου αλλού. Γιατί, θα μπορούσε να είχε καταλήξει οπουδήποτε. Μέχρι και στο Προεδρικό, ας πούμε. Ή στη Βουλή (τώρα που βρίσκεται στο προσκήνιο η συζήτηση για το νέο κτήριό της, οπότε θα ήταν αναγκαία η ανοικοδόμησή της εκ βάθρων). Μετά τις αρχικές σκέψεις, άρχισαν και οι πιο στοχευμένες περιηγήσεις του μυαλού: «Αχ, μωρέ, δεν γινόταν να έπεφτε ο πύραυλος πάνω στον... ‘Πορθητή’; Θα μας έλυνε το πρόβλημα των παράνομων γεωτρήσεων και η Τουρκία δεν θα διαμαρτυρόταν, αφού ο πύραυλος ήταν ρωσικός και δεν θα ήθελε να δημιουργήσει θέμα λίγο προτού παραλάβει τους S-400».

Ελπίζω να μην κατεβεί καμιά ιδέα στους Τούρκους στρατηγούς, να εγκαταστήσουν κάποιους από τους S-400 στα κατεχόμενα, δήθεν για να αναχαιτίσουν τυχόν άλλους S-200 που θα μπορούσαν να χάσουν πάλι τον δρόμο.

Το περιστατικό με τον αδέσποτο πύραυλο μάς έδωσε την ευκαιρία να ξανακοιτάξουμε τον χάρτη και να ξαναδιαπιστώσουμε πόσο κοντά είμαστε στη Συρία. Κάτι που το είχαμε ξεχάσει. Ή, καλύτερα, που το ξέραμε, αλλά δεν θέλαμε να το σκεφτόμαστε, κρύβοντας το κεφάλι μας στην άμμο. Όπως όταν συνειδητοποιείς πόσο κοντά είναι ένας γείτονάς σου, όταν κομμάτια από το φλεγόμενο σπίτι του αρχίζουν να πέφτουν ξαφνικά μέσα στην αυλή σου και μάλιστα την ώρα που κάνεις αμέριμνος την σουβλούδαν σου.

Η Κυβέρνησή μας συνέστησε στον λαό να μην ανησυχεί, διότι πρόκειται για ένα τυχαίο γεγονός, στο οποίο συνέτρεξαν διάφορες συγκυρίες. Εντάξει, αλλά ποιος μας εγγυάται ότι δεν θα ξανασυμβεί; Σε έναν παρανοϊκό πόλεμο, που συνεχίζεται εδώ και τόσα χρόνια και έχει καταστρέψει μιαν ολόκληρη χώρα, ήταν φυσικό να τρελαθούν και οι πύραυλοι. Αν δεν σταματήσει τελείως αυτός ο πόλεμος, πάντα θα υπάρχει το ενδεχόμενο να μας ξανακατεβεί, ξαφνικά ένα βράδυ, κάποιος διαταραγμένος πύραυλος. Κι αυτήν τη φορά, μαζί μ’ εμάς, να κοιμάται και η τύχη μας...

ΚΥΠΡΟΦΡΕΝΗΣ