Το ολιγότερο κράτος: Οι ανθρώπινες ζωές στο θυσιαστήριο των ιδιωτικοποιήσεων

Πολλά γράφτηκαν, λέχθηκαν και ακούγονται για το τραγικό πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην κοιλάδα των Τεμπών.

Πολλοί έγραψαν για το χρονικό μιας προαναγγελθείσας τραγωδίας, αλλά στο διά ταύτα οι περισσότεροι εμφανίζονται ως άμοιροι ευθυνών. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός απολογήθηκε με μία «συγγνώμη», προκαλώντας αντιδράσεις. Τα όργανα της τάξης επιχειρούν να αναχαιτίσουν με χημικά και βόμβες κρότου λάμψης, τις ογκώδεις μαχητικές διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, για τον άδικο χαμό τόσων νέων παιδιών. Είναι σαν να προσπαθούν να σταματήσουν με το δάκτυλο ένα άγριο κύμα. Το τσουνάμι της οργής δυναμώνει γιατί πλέον η υποκρισία και τα κροκοδείλια δάκρυα προκαλούν νέα κύματα οργής.

Οι προσπάθειες να μετατεθούν οι ευθύνες σε 2-3 άτομα, που ήταν υπεύθυνοι της βάρδιας την τραγική νύχτα στις ράγες του θανάτου, εξοργίζουν. Περισσότερο τις οικογένειες των θυμάτων αλλά και τα συνδικάτα, τα οποία εδώ και χρόνια προειδοποιούσαν πως το ξεπούλημα των κρατικών εταιρειών σε ολιγάρχες θα είχε τραγικές συνέπειες.

Είναι αποδεδειγμένο πως οι ιδιωτικοποιήσεις κρατικών και ημιδημόσιων οργανισμών, ιδιαίτερα αυτές που παρέχουν υπηρεσίες υψίστης ασφάλειας, όπως οι μεταφορές, ο ηλεκτρισμός, η Υγεία, η υδροδότηση, η Παιδεία, πρέπει να βρίσκονται υπό τον έλεγχον του κράτους, το οποίο και θα λογοδοτεί

Οι ιδιωτικοποιήσεις σκοτώνουν. Η ασυδοσία του κεφαλαίου δεν μεριμνά για τις ανθρώπινες ψυχές, αλλά για τα κέρδη και υπερκέρδη. Αυτό αποδείχθηκε πλειστάκις, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, η οποία σήμερα κουνάει το δάκτυλο στην Ελλάδα.

Μέγιστη υποκρισία να βγαίνουν σήμερα οι διάφοροι θεσμοί της Ε.Ε. και να στηλιτεύουν την Ελλάδα για την ελλειμματική ασφάλεια στους σιδηροδρόμους. Ξεχνώντας, προφανώς, τα δικά τους πολύνεκρα σιδηροδρομικά δυστυχήματα πριν από μερικά χρόνια. Ή τα ασφυκτικά μνημόνια, που εξανάγκαζαν την Ελλάδα να ξεφορτωθεί τις δημόσιες εταιρείες.

Εδώ και χρόνια τα συνδικάτα προειδοποιούσαν για τα λάθη και τις παραλείψεις, που αποτυπώνονταν στις μνημονιακές επιταγές.

Τον Μάρτιο του 2018, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών κατέρχεται σε απεργιακές κινητοποιήσεις, αντιδρώντας στο σχέδιο της κυβέρνησης να πουλήσει, αντί πινακίου φακής, τον ενιαίο δημόσιο σιδηρόδρομο της Ελλάδας στον ιταλικό κρατικό σιδηρόδρομο. 

Μετά την οριστική πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ακολούθησε η πώληση της Ελληνικής Εταιρείας Συντήρησης Σιδηροδρομικού Τροχαίου Υλικού, οδηγώντας στην ουσία την ιταλική εταιρεία να έχει το μονοπώλιο στη χώρα. Τον Ιούλιο του 2019, νέες κινητοποιήσεις και προειδοποιήσεις των εργαζομένων στον ΟΣΕ.

Τον Απρίλιο του 2020, η ΓΣΕΕ καταγγέλλει τη διοίκηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ για την «απαράδεκτη πρακτική της να προχωρήσει σε μαζικές απολύσεις εξειδικευμένων τεχνιτών. Οι αντιδράσεις των εργαζομένων, με αφορμή σοβαρό ατύχημα που είχε συμβεί στον Πειραιά, συνεχίζονται και στις 24 Ιανουαρίου 2023 και προειδοποιούν: «Δεν θα σακατευτούμε για χάρη των κερδών της Hellenic Train». Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων προειδοποιούσαν ότι, αν δεν ληφθούν μέτρα, θα υπάρξει πολύ μεγαλύτερο ατύχημα και έθεταν το ερώτημα:

Πρέπει πρώτα να θρηνήσουμε νεκρούς και μετά να ληφθούν μέτρα προστασίας της ανθρώπινης ζωής;

Στις 7 Φεβρουαρίου, 20 μέρες πριν από το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, οι εργαζόμενοι επανήλθαν με αφορμή άλλα δύο ατυχήματα σε αμαξοστοιχίες, επισημαίνοντας ότι τέθηκαν σε άμεσο κίνδυνο το προσωπικό και οι επιβάτες.

Χαρακτήριζαν «εξοργιστικό» το γεγονός ότι τα ατυχήματα αποτελούσαν «σχεδόν καθημερινό φαινόμενο» και διαπίστωναν πως συνιστούσε πρόβλημα, «να μη λαμβάνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο, να μη δρομολογείται καμία βελτίωση στην υποδομή και λειτουργία, να μην ελέγχονται οι εμπλεκόμενοι φορείς και να μην αναζητούνται ευθύνες».

Οι ιδιωτικοποιήσεις σκοτώνουν. Η ασυδοσία του κεφαλαίου δεν μεριμνά για τις ανθρώπινες ψυχές, αλλά για τα κέρδη και υπερκέρδη. Αυτό αποδείχθηκε πλειστάκις, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, η οποία σήμερα κουνάει το δάκτυλο στην Ελλάδα

Η ελεεινή προπαγάνδα κατά των εργαζομένων

Για να γίνει πιο εύκολο το ξεπούλημα κερδοφόρων εταιρειών του Δημοσίου, η μέθοδος ήταν απλή: Προηγήθηκε η ενοχοποίηση των εργαζομένων του κρατικού τομέα και των «τεμπέληδων συνδικαλιστών». Φώναζαν ότι το ελληνικό κράτος δεν μπορούσε να συντηρεί τέτοιες εταιρείες. Δεν έπρεπε να υπάρχουν. Έπρεπε να ιδιωτικοποιηθούν, δηλαδή να δοθούν σε ιδιωτικά μονοπώλια και έτσι θα δούλευαν καλύτερα.

Το σχέδιο ξεκίνησε επί πρωθυπουργίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (πατέρα του νυν Πρωθυπουργού), αλλά λόγω αντιδράσεων της αντιπολίτευσης δεν προχώρησε. Συνεχίστηκε επί Σημίτη, Κώστα Καραμανλή, Γιώργου Παπανδρέου και κορυφώθηκε επί Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ, με τα γνωστά αντιλαϊκά μνημόνια της ευρωπαϊκης Τρόικας. Προωθήθηκε εκβιαστικά από την Ε.Ε., με πρώτη τη Γερμανία και με τους διάφορους Τροϊκανούς να ζητούν το ξεπούλημα των εταιρειών του Δημοσίου. Ο εθνικός πλούτος πήγαινε σε χέρια ξένων ολιγαρχών και ντόπιων επιχειρηματιών. Και το χειρότερο, χρηματοδοτείτο από ελληνικές τράπεζες.

Το πιο επικίνδυνο έγινε όταν οι μεγάλες κρατικές εταιρείες τεμαχίζονταν σε 3 και 4 κομμάτια, με το Δημόσιο να κρατά τις υποβαθμισμένες υποδομές και τα ιδιωτικά ή ξένα κρατικά μονοπώλια να παίρνουν τις κερδοφόρες υπηρεσίες.

Οι ένοχοι των ιδιωτικοποιήσεων, των τραγικών συνεπειών της λεηλασίας των εταιρειών του Δημοσίου είναι γνωστοί. Είναι οι ηγέτες της Ε.Ε., κυρίως της Γερμανίας, οι ολιγάρχες, και οι γνωστοί παπαγάλοι - δημοσιογράφοι, που εργολαβικά και συστηματικά συνηγορούσαν υπέρ των ιδιωτικών μονοπωλίων. Αυτοί είναι οι ένοχοι και συνένοχοι των τραγικών συνεπειών των ιδιωτικοποιήσεων. Άσχετο αν σήμερα ρίχνουν μαύρο δάκρυ για την «κακιά ώρα»!

Στην Κύπρο… δεν πάμε πίσω

Η Κύπρος δεν πήγε πίσω στις νεοφιλελεύθερες υποδείξεις για προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων. Πρώτο και χειρότερο το παράδειγμα του Ογκολογικού, το οποίο πέρασε στα χέρια της Τράπεζας Κύπρου επί διακυβέρνησης Κληρίδη. Ακολούθησε ένα μπαράζ επιθέσεων εναντίον των δημόσιων και ημικρατικών οργανισμών, με πρωτοστάτη τον τότε Υπουργό Συγκοινωνιών και τώρα απερχόμενο πρόεδρο του Συναγερμού, Αβέρωφ Νεοφύτου, να φωνάζει για λιγότερο κράτος.

Το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα της αεροπορικής εταιρείας ΗΛΙΟΣ τον Αύγουστο του 2005, με 121 νεκρούς (115 επιβάτες και έξι μέλη του πληρώματος), δεν προβλημάτισε. Δεν αναχαίτισε τη λεηλασία των κερδοφόρων υπηρεσιών του Δημοσίου. Η αποψίλωση και το ξήλωμα του (δημόσιου τομέα) συνεχίστηκε και επί διακυβέρνησης Χριστόφια - ΑΚΕΛ, με τη διάλυση του κρατικού αερομεταφορέα των Κυπριακών Αερογραμμών με το σημερινό καθεστώς της ιδιωτικής εταιρείας.

CYTA, ΑΗΚ, Ταχυδρομεία και άλλοι οργανισμοί δημόσιας ωφελείας βρέθηκαν στο στόχαστρο, προκειμένου σημαντικές υπηρεσίες τους να περάσουν σε χέρια ιδιωτών. Κάποιοι δημόσιοι και ημιδημόσιοι οργανισμοί στερήθηκαν τις κερδοφόρες υπηρεσίες και για άλλους συνεχίζεται η προσπάθεια αποψίλωσής τους, όπως στην περίπτωση της ΑΗΚ. Οι ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) βρίσκονται σε χέρια ιδιωτών και καλείται ο Κύπριος φορολογούμενος να πληρώνει βαρύ τίμημα. Από την άλλη, αρκετά εκατομμύρια από τις επενδύσεις ξένων στις ΑΠΕ δεν παραμένουν στην Κύπρο, αλλά μεταφέρονται στις χώρες καταγωγής των ξένων επενδυτών. Με απαγορευτικές ρήτρες εμποδίζεται η ΑΗΚ να επενδύσει σε αυτές.

Ο νέος υπουργός Ενέργειας, κ. Παπαναστασίου, βρέθηκε τις προάλλες στην Επιτροπή Εμπορίου της Βουλής, τονίζοντας την επείγουσα ανάγκη για πιο φθηνό ηλεκτρισμό. Τα μεγάλα λόγια μπορεί να χαϊδεύουν τα αφτιά, αλλά το ζητούμενο είναι να μελετηθεί σφαιρικά το όλο σύστημα με τους παρόχους ενέργειας. Ποιοι κερδοσκοπούν και ποιοι επιβαρύνουντα νοικοκυριά. Τι αφήνουν στο κράτος και πόσα εκατομμύρια εισπράττονται σε βάρος του Κύπριου φορολογούμενου (το λεγόμενο τέλος ΑΠΕ).

Είναι αποδεδειγμένο πως οι ιδιωτικοποιήσεις κρατικών και ημιδημόσιων οργανισμών, ιδιαίτερα αυτές που παρέχουν υπηρεσίες υψίστης ασφάλειας, όπως οι μεταφορές, ο ηλεκτρισμός, η Υγεία, η υδροδότηση, η Παιδεία, πρέπει να βρίσκονται υπό τον έλεγχο του κράτους, το οποίο και θα λογοδοτεί. Σε αντίθετη περίπτωση, στο θυσιαστήριο των ιδιωτικοποιήσεων θα θρηνούμε συνεχώς και άλλες ανθρώπινες ζωές. Και άλλες τραγωδίες θα προστίθενται στη μακρά αλυσίδα των κερδών και υπερκερδών.

Ο κατήφορος με τα κέρδη να είναι πάνω από τις ζωές, πρέπει να τερματισθεί. Κάτι που οι υποταγμένες ή ξεπουλημένες κυβερνήσεις δεν θέλουν να παραδεχτούν, είναι ότι οι πολιτικές της Ε.Ε. έχουν χρεοκοπήσει. Μόνο οι λαοί μπορούν να τις ανατρέψουν. Ήδη αχνοφέγγει ένα φως ελπίδας με τις μαζικές κινητοποιήσεις εργαζομένων στη Γαλλία, τη Γερμανία και σε άλλες χώρες της Ε.Ε.